اثر بخشی آموزش خوددلسوزی شناختی بر بهبود نیازهای خودتعیین‌گری بیماران وابسته به حشیش شهرستان دزفول

مقدمه: آثار و نتایج زیانبار و مخرب فردی، اجتماعی و فرهنگی وابستگی و اعتیاد به حشیش سبب شده است تا کادر درمانی جامعه برای پیشگیری، ترک و جلوگیری از عود مصرف این ماده مخدر اقدام کنند. لذا این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش خود­دلسوزی شناختی بر بهبود نیازهای خودتعیین­گری (خودمختاری، شایستگی و ارتباط ادراک شده) بیماران وابسته به حشیش انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر یک تحقیق نیمه­تجربی با طرح پیش­آزمون – پس­آزمون با گروه کنترل می­باشد. نمونـه پـژوهش شامل 40  آزمـودنی بـود که به صورت تصادفی ساده از بین افرادی که به کمپ ترک اعتیاد تحت نظر بهزیستی شهرستان دزفول مراجعـه کردند انتخاب شدند و بـه صـورت تصـادفی در گـروه­هـای مداخله و کنترل (هرگروه 20 نفر)، گمارده شـدند. گروه مداخله 8 جلسه 90 دقیقه­ای تحت آموزش خوددلسوزی شناختی قرار گرفت و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. گروه­ها مقیاس نیازهای خودتعیین­گری سوریبو و همکاران در مراحل پیش­آزمون و پس­آزمون تکمیل نمودند. داده­ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره (MANCOVA) و تک­متغیره  (ANCOVA)و به کمک نرم افزار SPSS-21 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ­ها: نتایج تحلیل کوواریانس تفاوت معنی­داری بین دو گروه نشان داد. به عبارت دیگر آموزش خوددلسوزی شناختی بر بهبود نیازهای خودتعیین گری(خودمختاری، شایستگی و ارتباط ادراک شده) بیماران وابسته به حشیش مؤثر بوده است (05/0 P <). نتیجه گیری: با توجه به تأثیر آموزش خوددلسوزی شناختی بر بهبود نیازهای خودتعیین گری (خودمختاری، شایستگی و ارتباط ادراک شده) بیماران وابسته به حشیش توصیه می­شود، مسئولین مربوطه در حوزه اعتیاد، روانشناسان و پرستاران مربوط به حوزه اعتیاد از روش مذکور برای برای افزایش نیازهای خودتعیین گری بیماران وابسته به حشیش استفاده کنند.